19 kwietnia obchodzimy rocznicę wybuchu powstania w getcie warszawskim. Był to największy w okupowanej Europie zryw ludności żydowskiej, będący symbolem sprzeciwu wobec prowadzonej przez Niemców polityki eksterminacji tego narodu.
Getto warszawskie zostało stworzone w 1940 roku. Na bardzo niewielkiej przestrzeni, Niemcy stłoczyli kilkaset tysięcy osób. Tragiczne warunki powodowały ogromną śmiertelność wśród przebywających tam ludzi. W przeciągu zaledwie dwóch lat jego istnienia z głodu i chorób zginęło około 100 tysięcy osób. Od 22 lipca 1942 roku prowadzono akcję likwidacji getta. Do 21 września 1942 roku do obozu zagłady w Treblince wywieziono prawie 300 tys. osób, a więc do 75 % populacji getta. W kolejnych miesiącach systematycznie wywożono pozostałych Żydów.
Powstanie rozpoczęło się 19 kwietnia 1943 roku, w momencie zainaugurowania przez Niemców akcji ostatecznej likwidacji getta. W tym momencie przebywało w nim już tylko 50-70 tys. Żydów. Do walki z hitlerowcami stanęło ponad 1000 bojowników Żydowskiej Organizacji Bojowej oraz Żydowskiego Związku Wojskowego. Akcja nie miała szansy powodzenia, jednak stała się symbolem oporu narodu żydowskiego wobec zagłady.
Mimo przytłaczającej dysproporcji sił powstańcy walczyli prawie miesiąc. Choć w większości zginęli dali pokaz niezwykłej odwagi, poświęcenia i hartu ducha. W tym szczególnym dniu pamiętajmy o niezwykłej i tragicznej historii powstania w getcie warszawskim.
