Pod koniec 1957 roku z taśmy montażowej Diory zeszły pierwsze egzemplarze uniwersalnej Sonatiny. Uniwersalnej, czyli przystosowanej do zasilania z sieci prądem stałym i zmiennym.
W Sonatinie wykorzystano układ elektryczny taki sam jak w Pionierze, a w miejsce przełącznika obrotowego wprowadzono przełącznik klawiszowy. Nowym rozwiązaniem było podzielenie zakresu fal średnich na dwa podzakresy, co umożliwiało wygodne wyszukiwanie stacji. Profilowaną obudowę wykonano ze sklejki i kilku desek. Całość ręcznie politurowano, co wymagało od diorowskich stolarzy dużego doświadczenia, wiedzy i wprawy. Front radioodbiornika ozdobiono jasną wkładką z melaminy nadającej mu ciekawy wygląd. Po lewej stronie skali umieszczono włącznik i pokrętło do regulacji siły głosu. Po prawej pokrętło strojenia. Pod skalą zamontowano cztery klawisze: klawisz do włączania zakresu fal długich, klawisz do włączania I zakresu fal średnich, klawisz do włączania II zakresu fal średnich i klawisz do włączania zakresu fal krótkich. Z tyłu zamontowano dwa gniazda: antenowe i uziemienia. Na tylnej ściance widniało m.in. pierwsze logo Diory, powstałe w roku narodzin Sonatiny. Produkcję radioodbiornika zakończono w 1963 roku.
Czy wiesz, że…
– W ciągu sześciu lat wyprodukowano 200 tysięcy sztuk tego radioodbiornika.
– W 1957 roku cena Sonatiny wynosiła 1250 złotych.
– Odlew Sonatiny odsłonięto na dzierżoniowskim trakcie radioodbiorników Diory, przed Muzeum, 5 maja 2018 roku.
