Był ostatnim radioodbiornikiem lampowym, jaki Diora wypuściła na rynek.
Klawesyn to radioodbiornik stacjonarny (zasilany z sieci), w obudowie z lakierowanej płyty wiórowej, w kolorze mahoń lub orzech. Panel frontowy wykonano z plastiku. Otoczony jest z góry i z dołu metalową ramką. Skala plastikowa, czarna, ze wstawką koloru zielonego – podświetlana dwoma żarówkami. Pod skalą znajdują się cztery plastikowe, chromowane pokrętła, którymi można regulować barwę tonu, siłę głosu oraz wybrać zakres fal (AM i FM). Między nimi umieszczono pięć mniejszych, metalowych, przycisków, regulujących długość odbieranej fali. Po prawej stronie na skali znajduje się nazwa odbiornika: KLAWESYN w kolorze białym, a nad nim umieszczono czerwone logo producenta „UNITRA DIORA”. Po lewej stronie skali, umieszczono głośnik osłonięty plastikową maskownicą, z pionowymi pasami, w kolorze srebrnym. Odbiornik stoi na dwóch plastikowych nóżkach, w kolorze czarnym – z przodu, z tyłu – podtrzymywany jest na podłużnej, drewnianej listwie.
Klawesyn posiada układ elektryczny identyczny jak w DML-302. Odbiornik umożliwia również podłączenie magnetofonu, gramofonu lub głośnika zewnętrznego. Wyłącznik sieciowy sprzężony jest z potencjometrem barwy tonu – w większości odbiorników stołowych włącznik zintegrowany był z potencjometrem głośności. W części Klawesynów zastosowano głośnik czechosłowackiej firmy „Tesla”, z którą Diora współpracowała od lat 50. Klawesyny produkowane były od 1972 roku do stycznia 1975 roku – w tym czasie wyprodukowano ich 120 tysięcy sztuk.
Czy wiesz, że…..
Klawesyn zagrał w „Nie ma mocnych” – filmowej trylogii o Kargulach i Pawlakach w reżyserii Sylwestra Chęcińskiego. Odbiornik ten, jest także stałym elementem scenografii w serialu komediowym „Świat według Kiepskich”.
