Prezentacja odbiornika z kolekcji Muzeum.
Atut / Atut 2 (odbiornik domowy lampowy)
Radioodbiornik skonstruowany i początkowo produkowany przez Zakłady Radiowe im. M. Kasprzaka w Warszawie, dopiero w połowie lat 60. produkcję Atuta 2 przejęły ZR Diora.
Oba radioodbiorniki były małymi domowymi odbiornikami lampowymi wyposażonymi w antenę ferrytową. Atut został skonstruowany specjalnie dla fal UKF, który zapewniał czysty oraz idealny odbiór. Atut 2 umożliwiał odbiór na falach krótkich zamiast UKF. Oba radioodbiorniki odbierały również na falach długich oraz średnich. Atut od Atuta 2 różnił się jeszcze ilością lamp elektronowych, ten pierwszy posiadał ich 4, a drugi 3. Radioodbiorniki miały wbudowane gniazda antenowe, uziemienia, gniazda magnetofonowo-gramofonowe oraz obrotowy przełącznik zakresów. Warto też podkreślić, iż przy tych radioodbiornikach wykorzystano drukowany schemat montażowy.
Obudowa odbiorników wykonana była z drewna bądź tworzywa sztucznego. Skala występowała w wielu barwach. Ich estetyczny i nowoczesny wygląd budził duże zainteresowanie. Te radioodbiorniki eksportowane były do Czechosłowacji bez znaczących zmian konstrukcyjnych. Jedynie napis na tylnej płytce był w języku czeskim.
Lata produkcji: 1963 (Atut), 1967-1969 (Atut 2 w ZR Diora)
Konstruktor: zespół konstruktorów ZR im. Kasprzaka, potem produkcją zajmowała się ZR Diora
Ilość: 28248 (Atut 2 przez ZR Diora)
Zakresy fal:
długie: 150 -285 kHz
średnie: 525-1605 kHz
krótkie: 5,95-15,80 MHz (w modelu Atut 2)
UKF: 65,5-73 MHz (w modelu Atut)
Pobór mocy: około 40 VA
Zasilanie: 110 V lub 110/220 V 50-60 Hz
Wymiary: 400 x 150 x 155 mm ciężar: ok. 4 kg
Wymiary kolumny głośnikowej: – ciężar: –