Amor DMT-407 [wersja norweska] (radioodbiornik domowy)
Popularny odbiornik monofoniczny obsługujący fale długie, średnie, krótkie i ultrakrótkie. Układ elektryczny radia taki jak w „Juniorze”. W urządzeniu znajdowała się wewnętrzna antena ferrytowa. W radioodbiorniku zastosowano gniazda dodatkowe do podłączenia anten zewnętrznych AM i FM, a także uziemienia, gramofonu i magnetofonu.
Obudowa była w znacznej mierze drewniana, pokryta okleiną głównie z szlachetnych gatunków drzew. Przód wykonany z metalu i plastiku. Zostały tam zaznaczone zakresy fal oraz umieszczone pokrętła dla poszczególnych ustawień. Radioodbiornik był przeznaczony również na rynki zagraniczne.
Znajdująca się w muzeum wersja norweska różniła się od modelu podstawowego głównie podpisami wykonanymi w języku norweskim oraz zakresem obsługiwanych fal ultrakrótkich. Radioodbiornik z innym, w porównaniu do wersji podstawowej, zakresem fal UKF, mógł zostać dostarczony po skierowaniu wcześniej prośby do producenta.
Lata produkcji: 1974-1976
Konstruktor: zespół konstruktorów ZR Diora
Ilość: 158 235 (wszystkich wersji)
Zakresy fal:
długie: 165 – 285 kHz
średnie: 525 – 1605 kHz
krótkie: 5,95 – 9,8 MHz
UKF: 88 – 100 MHz (w wersji norweskiej)
Pobór mocy: 10 W
Zasilanie: 220 V/ 50 Hz
Wymiary: 440 x 245 x 100 ciężar: około 4 kg
Wymiary kolumny głośnikowej: – ciężar: –