11 lipca to 82. rocznica tzw. Krwawej Niedzieli. 11 lipca 1943 roku ukraińscy nacjonaliści z OUN/UPA przeprowadzili skoordynowane ataki na co najmniej kilkadziesiąt polskich miejscowości na Wołyniu. W wyniku tych brutalnych ataków, tylko tego dnia zamordowano ponad 3 tysiące Polaków, głównie z powiatów włodzimierskiego i horochowskiego. Do końca lipca liczba ofiar wzrosła do ponad 10 tysięcy.
Krwawa Niedziela była kulminacyjnym punktem Rzezi Wołyńskiej – serii masowych mordów na Polakach, zaplanowanej i przeprowadzonej przez ukraińskich nacjonalistów w latach 1943-1944. Celem tej zorganizowanej akcji było wyniszczenie ludności polskiej na Wołyniu oraz w Małopolsce Wschodniej. Szacuje się, że w jej wyniku zginęło co najmniej 50 tysięcy Polaków.
Zbrodnia ta była przez wiele lat ignorowana, szczególnie w okresie PRL-u, kiedy temat ten był skutecznie przemilczany. Dopiero po 1989 roku, a zwłaszcza w III Rzeczypospolitej, zaczęto stopniowo przywracać pamięć o tych tragicznych wydarzeniach. W 2016 roku Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ustanowił 11 lipca Narodowym Dniem Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów na obywatelach II Rzeczypospolitej Polskiej.
Rzeź Wołyńska była nie tylko okrutnym aktem przemocy, ale i tragicznym przykładem tego, do czego prowadzi skrajny nacjonalizm. W tym dniu warto pamiętać o wszystkich ofiarach, które poniosły śmierć z rąk ukraińskich terrorystów. Ich cierpienie i śmierć to część naszej historii, której nie możemy zapomnieć.
Pamięć o tym okresie jest także niezbędna, by uczyć się na błędach przeszłości. Pamiętajmy, że nacjonalizm, niezależnie od jego formy, prowadzi do dehumanizacji i przemocy. Wspólna refleksja nad historią, szacunek do ofiar oraz budowanie wzajemnego zrozumienia są kluczowe w zapobieganiu takim tragediom w przyszłości.
W tym szczególnym dniu, wspominając ofiary Wołynia, oddajmy hołd tym, którzy stracili życie w wyniku tej brutalnej zbrodni i zastanówmy się, jak możemy wspierać ideę pokoju, zrozumienia i współpracy między narodami.
