Armia Krajowa została utworzona dokładnie 14 lutego 1942 roku na mocy rozkazu Naczelnego Wodza Wojsk Polskich gen. Władysława Sikorskiego.
Była kontynuatorką funkcjonującego do tej pory Związku Walki Zbrojnej. Armia Krajowa była jedną z największych podziemnych armii walczących w okupowanej przez Niemców Europie.
W 1944 roku w swych szeregach miała ponad 350 tysięcy zaprzysiężonych żołnierzy. Wśród nich było około 10 tysięcy oficerów, a 40 tysięcy żołnierzy służyło w oddziałach leśnych. Zadaniem Armii Krajowej od samego początku było scalenie wszystkich organizacji niepodległościowych, wszelkich nurtów politycznych, w jedną armię podziemną. Nie udało się tego celu zrealizować całkowicie, jednakże faktycznie, w ciągu następnych dwóch lat, w struktury AK weszło wiele formacji działających wcześniej niezależnie.
Organizacja prowadziła walkę na najróżniejsze sposoby. Możemy tu wymienić działania dywersyjne, wywiadowcze, kontrwywiadowcze, ochronę prześladowanej ludności i mienia, sabotaż, produkcję i pozyskiwanie broni, czy też działania propagandowe. Najbardziej spektakularnymi inicjatywami Armii Krajowej były jednak otwarte, zbrojne wystąpienia przeciwko niemieckiemu okupantowi w ramach akcji „Burza”, zwieńczone wielkim poświęceniem, jakim było powstanie warszawskie.
Armia Krajowa funkcjonowała do 19 stycznia 1945, kiedy to w związku z zajmowaniem coraz większego obszaru Polski przez Armię Czerwoną została rozwiązana. Byłym już wtedy żołnierzom AK polecono, aby dalszą działalność prowadzili „w duchu odzyskania pełnej niepodległości państwa i ochrony ludności polskiej przed zagładą”.
W tym szczególnym dniu pamiętajmy o poświęceniu i walce setek tysięcy żołnierzy Armii Krajowej, którzy oddawali swoje zdrowie i życie w imię niepodległej Polski.
