12. 02. 2013 – 28. 02. 2013
Wystawa ta, jest pierwszą wystawą Teresy Horodyńskiej Rostworowskiej w Polsce, a zarazem reprezentatywnym przeglądem twórczości malarki. Wystawa prezentuje obrazy, które powstały w latach 1976-2010.
Artystka zaczęła malować w wieku 55 lat. Rozwijała się w dwóch przeciwnych kierunkach. Na warsztatach artystycznych rysowała studia postaci z natury, jednocześnie eksperymentując z kompozycjami abstrakcyjnymi. Początkowo posługiwała się pastelami, temperą i gwaszem, w późniejszym okresie podstawowym środkiem wyrazu stało się dla niej malarstwo olejne. Do 1990 roku Teresa Rostworowska ugruntowała podstawy swego malarstwa: szeroki zakres eksperymentów kolorystycznych i pomysłów kompozycyjnych, czasami wyrażonych w abstrakcyjnej formie; fascynacja ekspresją ludzkiej twarzy i ciała; wszechstronne badanie technik malarskich. W późniejszych obrazach malarka coraz częściej skupiała się na przedstawianiu przeciwstawnych uczuć i znaczeń. Pragnęła wyrazić smutek, cierpienie i ostrą świadomość ludzkiego okrucieństwa, ale również wolność, ruch, nowe życie. Teresa Rostworowska z domu Horodyńska urodziła w 1921 roku na Pokuciu. Dzieciństwo spędziła w majątku Piadyki, niedaleko Kołomyi, bywając częstym gościem w Kniażu, gnieździe rodzinnym matki Jadwigi, z domu, Jaruzelskiej. Jest to miejsce, w którym spotykają się losy najbliższych kuzynów: najstarszej Teresy, wówczas, Horodyńskiej, Wojtka i Andrzeja Jaruzelskich oraz Zbyszka i Antka Cybulskich, którzy po wojnie wraz z ich stryjem, Marcinem Jaruzelskim oraz Heleną Jaruzelską, wdową po Zbigniewie Jaruzelskim, ojcu Wojciecha i Andrzeja, który zginął w obozie pracy w Jekaterynburgu w 1941 r., przyjeżdżają do Dzierżoniowa. W wyniku napaści Związku Sowieckiego na południowo-wschodnią Polskę jej rodzina uległa rozproszeniu. Osiemnastoletnia Teresa wraz z matką pozostały we Lwowie, skąd w 1940 roku zostały wywiezione na Syberię. W 1941 roku zaciągnęły się do Pomocniczej Służby Kobiet przy Armii Andersa. W 1943 roku Teresa została przeniesiona do Szkocji, gdzie w Edynburgu rozpoczęła studia ekonomiczne. W 1945 roku wyszła za mąż za poetę Jana Rostworowskiego, a następnie osiedliła się w Lancaster. Po śmierci męża rozpoczęła naukę w Polskiej Szkole Malarstwa, założonej w Londynie przez Mariana Szyszko-Bohusza. Był to początek jej malarskiej pasji.
